participatiesamenleving
Tags
ambtenaren Amsterdam burgerparticipatie collectieve intelligentie democratische vernieuwing eigenaarschap gebiedsatelier gebiedsontwikkeling gemeenteraad gemeenteraadsverkiezingen grondbedrijven ketenomkering koekoeksklokparticipatie leiderschap lichte sturing lichtheid lokale democratie lokale initiatieven maatschappelijke gebiedsontwikkeling menselijke maat omgevingswet organische gebiedsontwikkeling organisch ontwikkelen participatie participatiesamenleving publiek domein publieke zaak regio Rotterdam samen stad maken schurende verhalen sociaal kapitaal stadhuis op straat stadmakers stadsontwikkeling systeemwereld technocratie tijdelijkheid Utrecht vastgoed verhalen waardecreatie wijkaanpak wonen Zwolleover burgertops en democratische vernieuwing
Gisteren mocht ik op de conferentie van de ministeries van BZK en BUZA en de G4 in Utrecht iets vertellen over hoe ervaringen met democratische vernieuwing in Nederlandse steden de Europese agenda van de stad (‘urban agenda’) kunnen voeden. Ik kon daarbij putten uit mijn advieswerk over democratische vernieuwing en mijn betrokkenheid bij netwerken van initiatiefnemers zoals de Utrechtse ruimtemakers en het netwerk nieuw Nederland. Gisteren gingen we op zoek naar de praktische instrumenten maar ook naar de diepere mechanismen waar je op bij moet sturen wil je kunnen spreken over democratische vernieuwing.
13 februari 2015
0 reacties
agenda stad, burgerforum, burgertop, democratische vernieuwing, maatschappelijke onderstroom, participatiesamenleving, stadmakers, urban agenda
over het gunnen en het opeisen in het publieke domein
Afgelopen maandag mocht in twee bijeenkomsten leiden die niets maar ook weer alles met elkaar te maken hadden. Met het landelijke netwerk doe-democratie ging het over de vraag hoe je mensen verleidt in het publieke domein te participeren zonder in een discussie over afbraak van de verzorgingsstaat te belanden. Daarna was er een bijeenkomst over het invoeren van de ‘right to challenge’ in Utrecht. Dat gaat over het recht van de bewoners van de stad om de gemeente uit te dagen bij het uitvoeren van publieke taken. In die eerste bijeenkomst ging het vooral over de zachte kant van hoe we elkaar aanspreken en ons verbinden, in de tweede bijeenkomst de harde kant van het terugveroveren van de leefwereld op de systeemwereld. Het lijkt me nuttig om te bekijken wat er gebeurt als je de lessen uit beide werelden met elkaar in verband brengt. (meer…)
5 december 2014
1 reacties
doedemocratie, gunnen, participatie, participatiesamenleving, right to challenge, sociaal kapitaal, Utrecht
De plantenbakkencommissie en de participatiesamenleving
Afgelopen november heb ik tijdens de expeditie van Ruimtevolk een presentatie gegeven over het belangrijkste kapitaal in de stad: het sociaal kapitaal. Daarin heb ik bewust voorbeelden gebruikt van netwerken en initiatieven die onder de radar van het lokale bestuur blijven omdat ze weinig spectaculair, vernieuwend of hip zijn of lijken. Ik nam ondermeer de plantenbakkencommissie in mijn eigen wijk als voorbeeld. Die is opgericht toen de gemeente in de 80-er jaren de artikel 12 status kreeg en geen geld had voor groen in de wijk. Die commissie bestaat nog steeds en vervult een belangrijke rol in de leefbaarheid van de wijk en de waardeontwikkeling van de woningen. De foto hiernaast geeft een aardig beeld van wat dat zelfbeheer van groen in de wijk oplevert.
Mijn stelling was en is dat gemeenten die zich op dit kleinschalige niveau niet op basis van gelijkwaardigheid met bewonersinitiatieven verbinden wel kunnen fluiten naar grote ambities met de participatiesamenleving. Afgelopen zaterdag werd ik helaas op mijn wenken bediend. De gemeente Utrecht organiseerde een bijeenkomst in de wijk over zelfbeheer en samenwerken bij het groen en schoon houden van van wijk. En u raadt het al, dat ging geheel buiten die plantenbakkencommissie om. Wat gaat hier mis en hoe kan dat anders?
3 maart 2014
0 reacties
doedemocratie, klein beginnen, participatiesamenleving, plantenbakkencommissie, Utrecht
Geen participatiesamenleving zonder empowerment
Vermoeiend vind ik het eerlijk gezegd, al die meta-debatten over de participatiesamenleving en ik schroom om zelf weer een duit in het zakje te doen. Maar toen ik gisteren het aloude begrip ‘empowerment’ in een interview langs zag komen (ligt het aan mij dat ik dat woord steeds minder hoor en zie?) veerde ik toch even op. Imrat Verhoeven stelde dat het hele debat in Engeland over de Big Society gestoeld is op het principe van empowerment van burgers en dat het in Nederland vooral gaat over verplichtingen. Daar slaat hij denk ik de spijker op de kop. Wat zou het betekenen om wel consequent uit te gaan van empowerment als basis voor het debat over participatie?