dialoog

Tags

ambtenaren Amsterdam burgerparticipatie collectieve intelligentie democratische vernieuwing dialoog eigenaarschap gebiedsatelier gebiedsontwikkeling gemeenteraad gemeenteraadsverkiezingen grondbeleid koekoeksklokparticipatie leiderschap lichtheid lokale democratie lokale initiatieven maatschappelijke gebiedsontwikkeling menselijke maat omgevingsvisie omgevingswet organische gebiedsontwikkeling organisch ontwikkelen participatie participatiesamenleving publiek domein publieke zaak regio Rotterdam samen stad maken schurende verhalen sociaal kapitaal stadmakers stadsontwikkeling systeemwereld technocratie tijdelijkheid Utrecht Utrechtse Ruimtemakers vastgoed waardecreatie wijkaanpak wijkcoöperatie wonen Zwolle
 

‘Goedendag, ik kom uw verwachtingen managen’

Ik kom het woord de laatste tijd opvallend vaak tegen in rapporten, adviezen en gesprekken: verwachtingsmanagement. En eerlijk gezegd krijg ik daar verschrikkelijke jeuk van.
Ergens is er iemand die vindt dat hij of zij de verwachtingen van anderen zou moeten managen. Meestal is die iemand een bestuurder, communicatie-adviseur, dienstverlener, projectleider of procesmanager werkend voor de overheid en is die ander de burger. Het is bij uitstek een paternalistisch en beheersmatig begrip: ik bepaal welke rol en welke boodschap jij aankan en in welke fase van mijn eigen werkwijze en voortgang jij in beeld zou moeten komen. Het is de wereld van mensen die stoeien met participatieladders: je moet mensen niet de suggestie geven dat ze mee kunnen beslissen terwijl ze alleen mee mogen denken. Het is ook een bestuursstijl die past bij de tweedehands autoverkoper: als ik hoog inzet kan ik je ergens tegemoet komen en jou de verwachting geven dat je wat gewonnen hebt terwijl ik precies krijg wat ik wil. Dat zie ik veel mensen binnen de overheid doen als ze verwachtingen gaan managen. Dit staat haaks op de idealen van de participatiesamenleving en doe-democratie. Maar dat is niet het enige treurige. (meer…)

3 maart 2016
0 reacties
, , , , , ,
 

“wij gaan niet meer naar de vastgoedbeurs in Cannes”

Afgelopen vrijdag werd het nieuwe coalitie-akkoord voor Utrecht gepresenteerd door D’66 , Groen Links, SP en VVD. Het is qua toonzetting een fijn verhaal waarin het besef dat je als gemeentebestuur  de inwoners van de stad nodig hebt om er wat van te maken goed doorklinkt. Maar dan gaat het natuurlijk vooral om goede bedoelingen. De hamvraag is hoe deze manier van besturen in het beleid doordringt. En als Utrechtse ruimtemaker op zoek naar de inhoud werd ik vooral verrast door dat ene opvallende zinnetje dat onderaan de paragraaf ruimte en wonen bungelt: “wij gaan niet meer naar de vastgoedbeurs in Cannes”. Waarom is dit zinnetje zo belangrijk? (meer…)

28 april 2014
1 reacties
, , , , , ,
 

De structuurvisie en de spontane stad, gaat dat samen?

Maandagavond heb ik in het kader van de presentatie van de ontwerp-structuurvisie van de gemeente Alphen aan de Rijn een verhaal gehouden over hoe die visie gebruikt kan worden als uitnodiging aan de bevolking om zelf initiatief te tonen.  Het concept spontane stad dat in de structuurvisie is opgenomen was de kapstok waaraan ik dat verhaal heb opgehangen. In de discussie over spontane stad (synoniemen: bottom-up stadsontwikkeling, organische ontwikkeling) ligt de nadruk op het loslaten van regie door gemeenten en het opruimen van belemmeringen in de gangbare regelgeving en planprocedures. In Alphen ging het over de bredere vraag die daaraan vooraf gaat: hoe je in het ruimtelijk beleid en de bestuurscultuur je inwoners tot dat type initiatieven inspireert. Want de spontane stad ontstaat niet vanzelf en met loslaten alleen kom je er niet.  Het is vooral de continue wisselwerking tussen gemeentebestuur en de inwoners die er toe doet.

(meer…)

12 maart 2013
0 reacties
, , , , , , , , , , ,
 

lichte regie, hoe doe je dat?

Het afgelopen half  jaar heb ik in de gemeente Zwolle de afdeling maatschappelijke ontwikkeling (MO) ondersteund bij het vinden van een nieuwe regierol. Zeker in tijden van bezuinigen, decentraliseren van rijkstaken en inzet op eigen kracht van burgers is herbezinning op ieders rol en  de onderlinge relaties aan de orde. Als overheid moet je schakelen tussen het scherp op de huid zitten van maatschappelijke en semi-publieke organisaties (zijn ze de subsidie waard, voeren ze wettelijke taken goed uit?) en een houding als netwerkpartner die de ander vertrouwen en ondersteuning geeft.  Hoe zorg je dat dat geen spagaat wordt? Lichte regie is een antwoord.

(meer…)

5 februari 2013
0 reacties
, , , , , , , ,