semi-publieke organisaties
Tags
ambtenaren Amsterdam burgerparticipatie collectieve intelligentie democratische vernieuwing dialoog eigenaarschap gebiedsatelier gebiedsontwikkeling gemeenteraad gemeenteraadsverkiezingen grondbeleid koekoeksklokparticipatie leiderschap lichtheid lokale democratie lokale initiatieven maatschappelijke gebiedsontwikkeling menselijke maat omgevingsvisie omgevingswet organische gebiedsontwikkeling organisch ontwikkelen participatie participatiesamenleving publiek domein publieke zaak regio Rotterdam samen stad maken schurende verhalen sociaal kapitaal stadmakers stadsontwikkeling systeemwereld technocratie tijdelijkheid Utrecht Utrechtse Ruimtemakers vastgoed waardecreatie wijkaanpak wijkcoöperatie wonen Zwolle
“de bepaling werd geschrapt dat iedereen in de organisatie moest begrijpen hoe de contracten werkten”
De Volkskrant deed vanochtend verslag van het verhoor van Erik Staal oud-topman van corporatie Vestia voor de parlementaire enquêtecommissie die gaat over de drama’s bij de corporaties. Voorspelbare berichtgeving over het wel of niet nemen van de verantwoordelijkheid en het betuigen van spijt voor het grote fiasco met de derivaten. Op zich relevante vragen die echter wel afleiden van waar het vooral om gaat. Het is zaak om tussen de regels te blijven zoeken naar de belangrijkste lessen om maatschappelijke organisaties het spoor niet bijster te laten raken. Die lessen zitten verstopt in deze twee zinnen: “het treasurystatuut wordt aangepast zodat er niet langer 2 handtekeningen nodig zijn om een derivatencontract af te sluiten. De V. mocht voortaan ook gaan speculeren en de bepaling werd geschrapt dat iedereen in de organisatie moest begrijpen hoe de contracten werkten.”
13 juni 2014
0 reacties
checks and balances, complexiteit, fraude, semi-publieke organisaties, Vestia
semi-publieke organisaties in de klauw houden of in handen van burgers leggen?
Deze week zorgden de Tweede Kamer en minister Blok voor opschudding door de woningbouwcorporaties weer eens de wacht aan te zeggen. De kamer voelt zich gechanteerd door wat ze als een bouwstaking van de corporaties zien als wraak voor de verhuurdersheffing. Blok wil de corporaties helemaal terugdringen op het veld van de sociale woningbouw voor lagere inkomensgroepen. Commercieel vastgoed en duurdere woningen afstoten en geen betrokkenheid meer bij leefbaarheidsaanpak in de wijken.
Terecht veel verontwaardiging daarover niet alleen over de inhoud maar ook omdat nu juist was besloten dat corporties hun werk meer zouden gaan doen onder regie van gemeenten. Een misplaatst staaltje spierballenvertoon uit Den Haag dus.
Deze strijd is ook een illustratie van het failliet van het geloof in hybride organisaties die zowel publieke taken vervullen als op de markt opereren. Twintig jaar geleden was dat de leidende ideologie in het organiseren in het publiek domein. Wat is er mis gegaan en hoe moet het anders?