21 februari 2015

Door Frans Soeterbroek

Reacties

0 reacties

Tags

beleidsproza, belvedere, bouwaffaire, lokale politiek, Rotterdam, schurende verhalen

Zeg het voort

de brief van de wethouder

Gisteren mocht ik in het verhalenhuid Belvedère in Rotterdam de nieuwjaarslezing verzorgen ter gelegenheid van het Chinees nieuwjaar. Mijn verhaal ging over het belang van het vertellen van schurende verhalen. Verhalen uit en over de stad die pijn doen , die je liever niet wilt horen en buiten je eigen wereld wilt plaatsen. Als illustratie noemde ik  de dreigende affaire met de plannen voor het zogeheten Central District in de stad. De gemeente heeft in de economische crisis voor 200 miljoen grond van projectontwikkelaars teruggekocht en ze die grond weer in erfpacht teruggegeven in de hoop dat de bouwproductie op gang zou blijven. In het central district ging het om 52 miljoen alleen al voor projectontwikkelaar Luc Smits. Deze heeft dat geld niet besteed om te bouwen maar om zijn eigen schulden af te lossen en partners uit te kopen.
In het Algemeen Dagblad vertelde de projectontwikkelaar zijn kant van het verhaal. De gemeente hult zich in stilzwijgen omdat dit natuurlijk allemaal politiek en juridisch erg gevoelig ligt. Ik zag al voor me hoe de voorlichter, huisjurist en politiek adviseur van de wethouder Ruimtelijke Ordening met hem aan tafel zitten en hem tot radiostilte aanzetten.
Om te illusteren hoe het zou kunnen gaan als de wethouder wel de dialoog over dit schurende verhaal met de stad zou zoeken heb ik net gedaan alsof ik een conceptbrief van hem aan de Rotterdammers in handen heb gekregen en die voorgelezen.

Beste Rotterdammers,

Ik heb ongelofelijk de smoor in wat er in het centrum van de stad gebeurt. Hoe kan het zijn dat er 52 miljoen is uitgetrokken om een ontwikkelaar te laten bouwen en hij doodleuk kan zeggen dat dit geld daar niet voor was bedoelt. Ergens heeft iemand zitten slapen en dat mogen wij nu oplossen. Volgens mijn adviseurs mag ik dit helemaal niet tegen u zeggen omdat ik nu formeel politiek verantwoordelijk ben voor dit probleem maar u bent natuurlijk ook niet gek. Ik zou toch ongeloofwaardig zijn als ik net deed alsof alles onder controle is en er helemaal achter sta wat er is gebeurd. 

Diezelfde adviseurs weten ook niet hoe hier met open vizier uit te komen en hebben het alleen maar over damagecontrol, optimisme uitstralen en koers houden. Nou, ik ben even helemaal niet optimistisch en weet eerlijk gezegd ook niet meer hoe ik er uit moet komen. Dus dacht ik, laat ik maar eens aan de Rotterdammers vragen of die me kunnen helpen. Want per slot van rekening weten we samen veel meer en gaat het ook om uw belastinggeld.
Ik heb het volgende bedacht. Tot aan de zomer gaan we iedere dinsdagavond in verhalenhuis Belvedère op Katendrecht dit ene geval iedere keer weer bespreken om er samen wijzer van te worden. Iedere avond vanuit een andere invalshoek. Zelf wil ik zeven avonden vullen over de volgende vragen;
– wat verliezen we als we die grote ambitie Rotterdam Central District loslaten?
– kunnen we ook in gewone mensentaal een verhaal voor dit gebied maken?
– wat heeft de inwoner Rotterdam Zuid aan een Central District?
– hoe zou zo’n gebied er uit moeten zien wilt u zich er prettig in voelen?
– kunnen we de stad ook maken zonder projectontwikkelaars?
– moeten we soberder gaan leven met elkaar?
– wat maakt een gelukkige stad en wat betekent dat voor bouwen in de stad?

U heeft vast zelf eigen vragen , laten we daar de komende weken en maanden met elkaar over praten. Ik denk dat we dan antwoorden vinden waar u en ik na de zomer weer mee verder kunnen. Dan levert deze crisis nog wat moois op.

Ik hoop u snel te zien in Belvedère

Hartelijke groeten
Uw dienaar Ronald Schneider

Het publiek applaudisseerde luid na het voorlezen van deze brief. Het raakte duidelijk een snaar. Het bevestigde voor mij precies wat ik met de brief wilde betogen: wat een verademing zou het zijn als een wethouder het zou aandurven om in zo’n crisissituatie niet weg te kruipen maar zijn vertwijfeling met de stad te delen. En ook van die gelegenheid gebruik maakt om het bordkartonnen ontwikkelaarsproza over dit belangrijke stuk van de stad te vervangen door een verhaal van de stad.
Na afloop kwam een gemeenteraadslid naar me toe die de tekst van de brief wilde hebben. Ik heb de brief aan haar meegegeven. Wie weet waar die de komende tijd nog opduikt en welke snaar er in het stadhuis en in de stad mee wordt geraakt. Ik ben benieuwd.

 

---