De eerlijke troonrede
Landgenoten,
We geven het toe ,we weten echt niet meer hoe we dit land moeten regeren.
Bij alles wat we doen lijkt het wel of we het tegenovergestelde effect bereiken. Iedereen is tegen slappe compromissen maar onze poging om belangen tussen partijen uit te ruilen is genadeloos gefileerd. En dan sluiten we vervolgens akkoorden met maatschappelijke partijen en de oppositie en dan roept iedereen dat deze compromissen de echte verandering remmen.
Eigenlijk zijn we gewoon dag in dag uit heel pragmatisch aan het puzzelen hoe we de eindjes aan elkaar knopen en zaken niet laten ontsporen. En iedere dag weer worden we verrast door nieuwe ontwikkelingen waarbij we ook weer net doen alsof we alles onder controle hebben.
We werken in Europees verband hard aan het overeind houden van het financieel systeem omdat we het niet aandurven onze handen daarvan af te trekken. Dat doen we eigenlijk met de pest in ons lijf want ook wij zien wel dat we ongelofelijk veel geld en energie pompen in een systeem dat nog steeds ziek is. Maar ja dat kun je niet hardop zeggen omdat dit zo negatief zou uitpakken op de beurzen en het consumentenvertrouwen. En dat taboe geldt voor meer terreinen. Onze voorlichters peperen ons in dat we moeten uitstralen dat we in onze aanpak geloven en vast moeten houden aan de boodschap van eerlijk verdelen van de pijn.
En als je al een jaar lang verkondigt dat je gelooft in je eigen aanpak wordt de drempel wel erg hoog om alsnog je twijfels te laten zien. Maar hoe harder we onze boodschap verkondigen hoe meer we in de (sociale) media en op straat belachelijk en verdacht worden gemaakt en hoe harder er wordt geroepen dat we het eerlijke verhaal niet vertellen. En eerlijk gezegd geloven we zelf niet meer in ons verhaal want we weten gewoon niet meer hoe we het goed moeten doen. Uw vertrouwen in ons is inmiddels al zo laag dat we het toch maar eens hardop zeggen: WE WETEN HET NIET MEER.
Zelfs als we dingen zeggen waar toch niemand tegen kan zijn (dat we wat beter voor elkaar kunnen zorgen en niet alles aan de overheid moeten overlaten) wordt dat gelijk ontmaskerd als afbraak van de verzorgingsstaat. Misschien was het ook niet zo slim van ons om van die grote woorden als verzorgingsstaat en participatiesamenleving te gebruiken. Hadden we gewoon moeten zeggen dat we trots zijn op wat u allemaal bij elkaar van Nederland maakt, dat dit ons vertrouwen geeft dat we er samen het beste van kunnen maken en dat we u hard nodig hebben.
Wat we zelfs niet meer durven vertellen is dat we het in Nederland zo goed hebben. Wij staan in de top 5 van gelukkigste landen van de wereld en wat bij ons crisis is, is voor een groot deel van de wereld het droombeeld. Maar ook dit kunnen we volgens onze adviseurs beter niet hardop zeggen. Want dat zouden we in de media afgemaakt wordt voor ons gebrek aan empathie met de noden in dit land.
Kortom, we weten het echt niet mee, zou u ons alstublieft willen helpen? Zijn er wat mensen die een tijdje de plek van onze voorlichters en adviseurs over willen nemen en ons helpen om wel de aansluiting met u allen te vinden? U kunt u bij het torentje melden.
Alvast onze oneindige dank
Uw regering
Reacties