Homepage
Tags
ambtenaren Amsterdam burgerparticipatie collectieve intelligentie democratische vernieuwing dialoog eigenaarschap gebiedsatelier gebiedsontwikkeling gemeenteraad gemeenteraadsverkiezingen grondbeleid koekoeksklokparticipatie leiderschap lichtheid lokale democratie lokale initiatieven maatschappelijke gebiedsontwikkeling menselijke maat omgevingsvisie omgevingswet organische gebiedsontwikkeling organisch ontwikkelen participatie participatiesamenleving publiek domein publieke zaak regio Rotterdam samen stad maken schurende verhalen sociaal kapitaal stadmakers stadsontwikkeling systeemwereld technocratie tijdelijkheid Utrecht Utrechtse Ruimtemakers vastgoed waardecreatie wijkaanpak wijkcoöperatie wonen Zwolle
kan supercitizen de overheid en de stad redden?
Voorzet voor debat ‘toekomst van de stad’
pakhuis de zwijger 10-12-12
Frans Soeterbroek, de ruimtemaker
Misschien zit er vanavond wel iemand in de zaal die het geduld heeft verloren. De overheid moet nu maar eens echt voelen wat voor kracht er in de stad zit. Morgenochtend trekt hij zijn cape aan en stormt als supercitizen langs verbouwereerde bewakers het stadhuis binnen. Hij gaat de vergaderkamers langs om de zaak eens goed op te schudden.
In de eerste ruimte treft hij de 15-koppige taskforce ‘achter de voordeuraanpak’ aan die werkt aan het concept ‘1 gezin, 1 plan’. Hij stuurt de helft van die mensen weg en roept ze na: ‘het gaat om eigen kracht en niet om afstemming tussen professionals’.
In de volgende zaal treft hij communicatiemedewerkers aan die de laatste hand leggen aan het nieuwe burgerparticipatieprotocol van de gemeente. Supercitizen verscheurt het stuk en roept hen toe: ‘hou toch eens op met die suffe bevoogdende participatieladders en geef het stuur echt uit handen.’
In de ruimte daarnaast ontmoet hij de werkgroep ‘nieuwe verdienmodellen voor de gebiedsontwikkeling’ en supercitizen schreeuw hen toe: opgerot met die projectontwikkelaars, we maken de stad zelf wel.
U snapt het al: het zal een lange en vermoeiende dag voor supercitizen worden. (meer…)
11 december 2012
2 reacties
lichtheid, mockus, speldeprikken, supercitizen, systeemwereld, toekomst van de stad, vlucht vooruit, zelfsturing
niet loslaten maar arena’s bouwen
Het zingt onmiskenbaar rond: het verhaal van de overheid die moet durven loslaten en moet vertrouwen op de kracht van burgers. Ik was vorige week op twee bijeenkomsten waar het over niets anders leek te gaan, Het Sociaal Cultureel Planbureau (SCP) kwam met het rapport ‘een beroep op de burger’, de Raad voor het Openbaar Bestuur (ROB) kwam met ‘loslaten in vertrouwen’ en in de kranten struikel je over de verhalen met deze boodschap. Zie bijvoorbeeld de mooie analyses van Martin Sommer en Mark Chavannes in respectievelijk de Volkskrant en NRC van afgelopen zaterdag. de teneur van alle discussies, rapporten en artikelen: hoog tijd dat de burger het stuur van de publieke zaak steviger in handen neemt maar de politiek vergist zich als ze denkt op deze manier af te komen van lastige en kostbare publieke taken. Vooral van het ROB-advies waarin het nieuwe paradigma van ‘community governance’ wordt gevierd ben ik gecharmeerd maar ze had wel wat mogen doorstoten naar de onderliggende spanningen. (meer…)
4 december 2012
0 reacties
arena's, burgerkracht, community, governance, lolaten, netwerken, politiek primaat, ROB, SCP, vertrouwen in burgers
het bouwen van een coalitie voor duurzame ontwikkeling
Twee weken geleden was ik drie dagen in Zeeuws Vlaanderen om te helpen een coalitie voor een biobased brug te bouwen. Het idee in een notendop: een brug of viaduct met plantaardig materiaal bouwen. In eerste instante wordt gedacht aan een composiet op basis van vlas, dat volop in Zeeland groeit. Zo’n brug zou voor de bio-based Delta een bijzonder icoon zijn.
Samen met de initiatiefnemers voor het plan, Ro&Ad Architecten voerde ik gesprekken met aannemers, producenten, rijkswaterstaat, de provincie, banken, designers, hogescholen en innovatiecentra.
13 november 2012
0 reacties
biobased, burggen bouwen, coalitie, duurzame ontwikkeling, estafettemodel, momentum, organische coalitie
onderhandelen voor dummies: de blinde vlek in de kabinetsformatie
Wie de reconstructie in de kranten leest van de totstandkoming van het kabinet Rutte II zal zich de vraag stellen of hier de hogeschool van onderhandelen aan het werk is geweest of dat men een potje heeft zitten knoeien. De hoofdrolspelers zijn er trots op hoe ze het spel gespeeld hebben: elkaar wat gunnen, geen bloedeloze compromissen, zichtbaar voor de achterban kunnen scoren en waar nodig de scherpe kantjes er voor de ander afhalen. Bijna aandoenlijk zijn de anekdotes over het kwartetten met ingrijpende maatregelen en de methode om VVD-ers te vragen om de belangen van de PvdA uit te werken en vice versa. Maar door alle commotie over de inkomensafhankelijke zorgpremie ontstaat bij de buitenwereld het beeld van geklungel. Dat is wat te grof uitgedrukt maar die kritiek raakt wel de kern van de zaak: er is gewerkt met een te eenzijdige benadering van onderhandelen.
5 november 2012
0 reacties
kabinetsformatie, koehandel, onderhandelen, spelregels
De tragiek van systeemingrepen in de zorg
De afgelopen week verschenen er twee artikelen in kranten die vragen oproepen over de kansrijkheid van grote ingrepen in de zorg. De Volkskrant berichtte over het wegwerken van de wachtlijsten als probleem in plaats van als oplossing: de natuurlijke filter tegen overbehandeling en kostenbesparing is daarmee ook verdwenen. De NRC meldde onder de kop ‘laagdrempelig advies waar geen vraag naar is’ dat de Centra voor Jeugd en Gezin op een fiasco uitdraaien. Dit symbool van klantgerichtheid en integrale aanpak blijkt zijn belofte niet waar te maken. In angelsaksische landen noemen ze dit fenomeen van grote systeemingrepen met een noodlottige afloop ‘planningdisasters’. Waarom draait het daar zo vaak op uit?
2 oktober 2012
0 reacties
kleine ingrepen, ontkokeringslogica, planningsramp, systeemingrepen, zorg
Afrekenen met de tekentafelplanologie
Gisteravond presenteerde het programma de Slag om Nederland een (zoveelste) top tien van lelijke plekken in Nederland. Het leukste aan de uitzending waren de gedeelten waarin de bestuurders, projectleiders en ontwerpers die voor de inrichting van die plekken verantwoordelijk zijn konden toelichten hoe het zo is gekomen. Allemaal fraaie inkijkjes in de treurige wereld van de tekentafelplanologie. Het wordt tijd dat we daar eens hardhandig mee afrekenen.
8 mei 2012
0 reacties
de slag om Nederland, ontwerpers, tekentafelplanologie, zachte atlas
Handelingsverlegenheid
Ik vind het een mooi woord: handelingsverlegenheid. Het ligt lekker op de tong en is ook een mild label voor een hardnekkig fenomeen binnen de grote instituties: het blijven sleutelen aan systemen en werkwijzen in plaats van uit die systeemwereld te stappen en er op afgaan. Ik proef dat woord weer op mijn tong nu ik de afgelopen weken weer heel wat mensen hoorde verzuchten dat de afstand tussen leefwereld en systeemwereld de kern van onze onmacht is. (meer…)
6 april 2012
0 reacties
bureaucratie, handelingsverlegenheid, instituties, ketenaanpak, leefwereld, systeemwereld
Organizers in de wijkaanpak, gaat dat werken?
Deze foto uit de Volkskrant van 26 oktober jongstleden viel me direct op. We zien het schoonmaakparlement, een vertegenwoordiging van de actievoerders die strijden voor meer materiële en immateriële waardering in hun werk. Wat een zelfbewustijn spreekt uit deze foto! De kracht van dit staaltje zelforganisatie van schoonmakers is in niet geringe mate te danken aan het werk van zogeheten ‘organizers’ die FNV Bondgenoten heeft ingezet. Een methode die uit de VS is overgewaaid en zich richt op het uitlokken van collectieve actie door mensen die zwak georganiseerd zijn. Nu lees ik vandaag dat de Engelse regering 5000 organisers op pad stuurt om conform de filosofie van de ‘big society’ bewoners te verleiden zelf het stuur in handen te nemen. Kan de Nederlandse wijkaanpak daar een voorbeeld aan nemen of slaat de bureaucratie hier weer toe? (meer…)
7 maart 2012
4 reacties
big society, estafettemodel, organizers, sociale besmetting, wijkaanpak, wijkcoöperatie
Tegenkracht organiseren vergt een sterk moreel kompas
Gisteren presenteerde de Raad voor Maatschappelijke Ontwikkeling (RMO) het rapport ‘Tegenkracht organiseren’. Het gaat over de lessen die in de publieke sector kunnen worden getrokken uit de financiële crisis. In het rapport wordt de inmiddels welbekende bestuurskundige kritiek op de perverse prikkels van prestatiesturing gereproduceerd. Hoewel ik me goed in die analyse en de oplossing (tegenkracht organiseren!!) kan vinden stelt het rapport me toch teleur. Het mist de scherpte en blijft hangen in abstracties over ‘meervoudige sturing’. (meer…)