stadsontwikkeling
Tags
ambtenaren Amsterdam burgerparticipatie collectieve intelligentie democratische vernieuwing dialoog eigenaarschap gebiedsatelier gebiedsontwikkeling gemeenteraad gemeenteraadsverkiezingen grondbeleid koekoeksklokparticipatie leiderschap lichtheid lokale democratie lokale initiatieven maatschappelijke gebiedsontwikkeling menselijke maat omgevingsvisie omgevingswet organische gebiedsontwikkeling organisch ontwikkelen participatie participatiesamenleving publiek domein publieke zaak regio Rotterdam samen stad maken schurende verhalen sociaal kapitaal stadmakers stadsontwikkeling systeemwereld technocratie tijdelijkheid Utrecht Utrechtse Ruimtemakers vastgoed waardecreatie wijkaanpak wijkcoöperatie wonen Zwolle
De wrijving tussen stadsontwikkeling en wijkaanpak in Seattle
Vorige maand was ik in Seattle. Met fijne aanbevelingen van collega Joop Hofman kon ik daar een aantal gesprekken voeren over stadsontwikkeling, wijkaanpak en lokale democratie. Lokaal en internationaal icoon van de wijkaanpak Jim Diers vertelde me uitgebreid over de boeiende geschiedenis van de wijkaanpak in Seattle en zijn cruciale rol als topambtenaar rond de eeuwwisseling. Zijn benadering is prettig licht: wat mensen samen doen bepaalt de kracht van de wijken en professionalisering, bureaucratisering en inkapseling van de wijkaanpak moet je dan ook zo veel mogelijk voorkomen. Maar dat blijkt in Seattle nog niet zo makkelijk.
21 augustus 2014
1 reacties
amazon, communities, diers, lichtheid, openbare ruimte, seattle, stadsontwikkeling, wijkaanpak
Een kleine cursus organische gebiedsontwikkeling
Al enige jaren is organische gebiedsontwikkeling ‘hot’ in ruimtelijk en stedenbouwkundig Nederland. Toch ontstijgt het niet het niveau van aanvulling op-, of pauzenummer van ‘echte’ gebieds- en stadsontwikkeling. Het gaat vooral over tijdelijk gebruik van braakliggende terreinen en leegstaande panden, uitgeklede gebiedsplannen, planning zonder eindbeeld en het creatief sprokkelen van geld. Op zich is er niets mis met deze nuchtere benadering van de crisis maar het ontneemt toch een beetje het zicht op wat organische ontwikkeling ook kan en moet zijn: symbool voor een nieuw paradigma van ruimtelijke en stedelijke ontwikkeling. Zo’n fundamenteel nieuwe benadering verdient het om diep in beleid en praktijk door te dringen. En dat valt in de praktijk nogal tegen. Hoe ziet een gebiedsproces dat wel die allure heeft er dan uit?
20 januari 2014
0 reacties
gebiedsatelier, gebiedsontwikkeling, organische gebiedsontwikkeling, slow urbanism, stadsontwikkeling, tijdelijkheid
Samen bouwen aan de sociale veerkracht van de stad
Vandaag was het weer zover. Ik lees de kop van een artikel op de site van het tijdschrift voor sociale vraagstukken met als tekst ‘radicale stadsontwikkeling van onderop.’ Je zou verwachten dat het over zelfstandige initiatieven van stadsbewoners gaat die het heft in eigen handen nemen. Maar het verhaal waar deze kop boven staat gaat over de mooie rol die de lokale overheid vervult bij het organiseren, ondersteunen en uitlokken van de aanpak van klushuizen. Die koppenmaker verstaat de tijdgeest goed want ik zag de kop die de lading dus niet dekt vele malen in mijn tijdlijn op twitter langs komen. Het valt me steeds weer op: wanneer er iets moois in de stad gebeurt wordt de rol van de lokale overheid in de verhalen uitgegumd en als dingen mis gaan wordt deze dik aangezet. Waar komt deze behoefte toch vandaan? (meer…)
3 juli 2013
0 reacties
lokale initiatieven, lokale overheid, sociaal kapitaal, stadslab, stadsontwikkeling, veerkracht, wederkerigheid, wisselwerking
Hoe besmet je megaprojecten met nieuwe visies op leefbare steden?
Er zijn van die weken dat een thema voor een nieuw blog zich vanzelf opdringt. Vorige week maandag was ik in Utrecht op een door architectuurcentrum Aorta georganiseerde avond over de westkant van het megaproject Stationsgebied. De discussie ging vooral over de vraag hoe je dat gebied tot leven brengt nu het lastig wordt alle grootschalige plannen te realiseren. Markant voorbeeld is het Westplein waar de projectorganisatie van het stationsgebied samenwerkt met de organisatie ‘lombok centraal’ om het gebied een tijdelijke invulling te geven. Diezelfde week las ik in het vakblad Rooilijn een verhaal over hoe in het megaproject van de Zuidas gepoogd wordt om naast de complexe planningsaanpak (‘exploitatie’ genoemd in het artikel’) een aanpak te ontwikkelen die meer creatief en vernieuwend is en waarbij op zoek wordt gegaan naar nieuwe impulsen voor het gebied (‘exploratie’). Als voorbeeld werd het project 15×15 genoemd. Dat betreft de ambitie om in 2015 15 impulsen aan de Zuidas te hebben gegeven waardoor het een levendig gebied is en niet alleen een zakendistrict dat s’avonds en in het weekend uitgestorven is. Beide voorbeelden geven aan dat bij de megaprojecten in de steden gezocht wordt naar manieren om kleinschalig organisch denken en leefbaarheid te verbinden met de wereld van glas, staal en beton. Maar in mijn waarneming blijft dit nog te marginaal.Dan kan en moet anders.