netwerken
Tags
ambtenaren Amsterdam burgerparticipatie collectieve intelligentie democratische vernieuwing dialoog eigenaarschap gebiedsatelier gebiedsontwikkeling gemeenteraad gemeenteraadsverkiezingen grondbeleid koekoeksklokparticipatie leiderschap lichtheid lokale democratie lokale initiatieven maatschappelijke gebiedsontwikkeling menselijke maat omgevingsvisie omgevingswet organische gebiedsontwikkeling organisch ontwikkelen participatie participatiesamenleving publiek domein publieke zaak regio Rotterdam samen stad maken schurende verhalen sociaal kapitaal stadmakers stadsontwikkeling systeemwereld technocratie tijdelijkheid Utrecht Utrechtse Ruimtemakers vastgoed waardecreatie wijkaanpak wijkcoöperatie wonen Zwolle
De dramaturgie van de netwerksamenleving
Vorige week mocht ik de aftrap verzorgen bij een bijeenkomst van netwerken voor duurzaamheid in Overijssel met een verhaal over de kracht van netwerken en de rol van de overheid daarin. Ik heb het daar vooral gehad over de vraag hoe je energie en beweging in netwerken voedt door gebruik te maken van dramaturgische principes: meeslepende verhalen, zwaan kleef aan, arena’s bouwen, creatieve spanning organiseren, sturen op de kantelpunten, estafettes organiseren en lichte regie.
Dit perspectief van beweging in netwerken helpt om niet te verzeilen in abstracte en onoplosbare discussies over rollen van burgers, bedrijven, ambtenaren en bestuurders. Het gaat daarbij niet alleen om een hoogdravende beweging richting glorieuze toekomst (vernieuwing! innovatie! transitie!) maar ook om grillige patronen in het publieke domein waar rollen nooit goed zijn af te bakenen omdat de overheid onderdeel van die grilligheid is. Bestuurders en ambtenaren die denken dat ze keurig kunnen vaststellen wat hun rol bij duurzaamheidsinitiatieven moet zijn missen dan ook de helft van het verhaal. In dit blog gaat het over hun bijzondere rol als dramaturg en toneelmeester in de netwerksamenleving.
2 mei 2013
0 reacties
beweging, dramaturgie, duurzaamheid, netwerken, netwerksamenleving, overheid
niet loslaten maar arena’s bouwen
Het zingt onmiskenbaar rond: het verhaal van de overheid die moet durven loslaten en moet vertrouwen op de kracht van burgers. Ik was vorige week op twee bijeenkomsten waar het over niets anders leek te gaan, Het Sociaal Cultureel Planbureau (SCP) kwam met het rapport ‘een beroep op de burger’, de Raad voor het Openbaar Bestuur (ROB) kwam met ‘loslaten in vertrouwen’ en in de kranten struikel je over de verhalen met deze boodschap. Zie bijvoorbeeld de mooie analyses van Martin Sommer en Mark Chavannes in respectievelijk de Volkskrant en NRC van afgelopen zaterdag. de teneur van alle discussies, rapporten en artikelen: hoog tijd dat de burger het stuur van de publieke zaak steviger in handen neemt maar de politiek vergist zich als ze denkt op deze manier af te komen van lastige en kostbare publieke taken. Vooral van het ROB-advies waarin het nieuwe paradigma van ‘community governance’ wordt gevierd ben ik gecharmeerd maar ze had wel wat mogen doorstoten naar de onderliggende spanningen. (meer…)