mandela
Tags
ambtenaren Amsterdam burgerparticipatie collectieve intelligentie democratische vernieuwing dialoog eigenaarschap gebiedsatelier gebiedsontwikkeling gemeenteraad gemeenteraadsverkiezingen grondbeleid koekoeksklokparticipatie leiderschap lichtheid lokale democratie lokale initiatieven maatschappelijke gebiedsontwikkeling menselijke maat omgevingsvisie omgevingswet organische gebiedsontwikkeling organisch ontwikkelen participatie participatiesamenleving publiek domein publieke zaak regio Rotterdam samen stad maken schurende verhalen sociaal kapitaal stadmakers stadsontwikkeling systeemwereld technocratie tijdelijkheid Utrecht Utrechtse Ruimtemakers vastgoed waardecreatie wijkaanpak wijkcoöperatie wonen Zwolle
Mandela en de straatnamencommissies
Wie een goed beeld wil krijgen van hoe Nederland de afgelopen decennia om is gegaan met de herwaardering van Mandela van terrorist (tot in de 80-er jaren nog het stempel in conservatieve kringen) tot held zou de notulen van gemeenteraden en straatnamencommissies eens moeten uitspitten. Want daar werd de strijd om erkenning op straatniveau gestreden. Dat uitzoekwerk heeft Jan Dirk van der Broek al voor ons gedaan. Samen met fotografe Stafanie Gratz heeft hij in het recent verschenen boek ‘after Mandela’ vastgelegd hoe Nederland om is gegaan met vernoemingen naar Mandela toen hij nog leefde. Niet alleen straten, paden, rotondes, plantsoenen en bruggen passeren de revue maar ook scholen, kinderen, een rondvaartboot, een boom, een dekkat, een vergaderzaal, een chrysant en een zitbank!
10 december 2013
0 reacties
dorpspolitiek, mandela, straatnamencommissies
lessen in bescheidenheid en leiderschap van Mandela
De voorbije weken heb ik eindelijk de vuistdikke autobiografie van Nelson Mandele uit 1994 gelezen. Voor het grootste deel geschreven op Robbeneiland en met gevaar voor vele levens naar buiten gesmokkeld. Het is een indrukwekkend verhaal over de prijs van een levenslange strijd tegen racisme en onderdrukking. Maar ook een eerlijk verslag van zijn eigen bokkensprongen, fouten, onhebbelijkheden en pijnlijke levenslessen. Dat was voor mij het meest verrassende aan het lezen van het boek. Blijkbaar heb ik, zoals zovelen, Mandela al zo heilig verklaard dat ik verrast ben iemand in de biografie tegen te komen die niets menselijks vreemd is en wiens leven een aaneenschakeling is van pijnlijke keuzes. ik heb met enige beroepsdeformatie het boek gelezen als een bijzondere les in leiderschap, strategisch denken en onderhandelen. En daar valt voor ons gewone stervelingen ook wat van te leren. (meer…)